CalamIPA z Browaru Wrężel

CalamIPA z Browaru Wrężel
Styl: Milkshake IPA / Calamansi Milkshake IPA
Ekstrakt: 15,5 % wag.
Alkohol: 5,5 % obj.
Goryczka: ? IBU (własna skala browaru: jakoś niemal równa połowa paska skali)

Warka ważna do 07.05.2020.
Skromna zwiewna poszarpana pianka od razu redukuje się do symbolicznej niby-zawiesiny.
Aromaty trochę ponad średnio intensywny. Cholernie intrygujący. Pachnie jak szalone pomieszanie: soczystej pomarańczy, cierpkiej skórki pomarańczy, limonki, mandarynki, odrobiny cytryny, ciut ananasa, i skórki mandarynki. Z czasem skórka mandarynki, taka intencjonalnie połamana i położona na grzejniku, zaczyna dominować w całym tym szaleństwie. A tak poza tym, to fajen to jest.
Kolor brudno pomarańczowy, jednolity gładki. Piwo jest nieprzejrzyste.
W smaku mamy dokładnie powietrze rzeczy, które czujemy w aromacie, czyli szaleńczo pomieszanie: soczystej pomarańczy, cierpkiej skórki pomarańczy, limonki, mandarynki, odrobiny cytryny, ciut ananasa, i skórki mandarynki. W każdym łuczku proporcje poszczególnych składników się zmieniają. I raz czujemy trochę więcej tego i owego, a mniej tamtego i innego.
W posmaku dominuje skórka mandarynki i robi to fajną robotę.
W odbiorze piwo jest soczkowate.
Bardzo mały udział milka czy tam szejka, w stosunku do kalamondin.
Jakoś tak ogólnie bez chmielu.
Wysycenie idzie sobie ku niskiemu.
Nie do końca pijalne. No nawet wchodzi, ale jest trochę za cierpkie, by móc powiedzieć, że jest rześkie i super pijalnie.
Totalnie bez lacingu.

Fajny soczek bez piwa.
Warto spróbować.

Koszt: 8,90 golda – butelka 500 ml bezzwrotna.

Poniżej piwa z serii DDH z Browaru Wrężel, które miałem okazję skosztować:
– CalamIPA [DDH Calamansi Milkshake IPA];
– Ricer [Rice DDH IPA];
– Nie-Bo-Nie [Rye DDH IPA].