Behemoth Profanum z Browaru Perun

Behemoth Profanum z Browaru Perun
Styl: Black IPA
Ekstrakt: 13 % wag.
Alkohol: 5,6 % obj.
Goryczka: 45 IBU

To już piąte piwo z serii Behemot degustowane przeze mnie.
Pierwszy był Behemtoh Sacrum.
Drugi był Behemoth Bafomet.
Trzeci był Behemoth Heretyk.
Czwarty był Behemoth Fenix.
Pora na Profanum.

Warka ważna do 24.10.2017.
Średnia pianka z cholernie drobnych bąbelków, sztywna ubita, gęsta jak ubite białko, z góry płaska. Jeszcze przed pierwszym łykiem redukuje się do ~4 mm zawiesiny.
W aromacie bardziej czuć prażoność słoneczniku niż jakąś tam paloność. Jest trochę czekolady.
Kolor perłowo czarny, jednolity, gładki, ładny.
Pierwsze łyki to mocne uderzenie chmielu – potem chmiel zanika. Tylko w posmaku czuć sosnę/żywicę.
W smaku owocowe, lekko kwaskowe.
Czuć, że jest nachmielone, ale nic konkretnego o tym nie mogę powiedzieć.
Sprawia odczucie wodnistego.
Delikatne – smaki nie dają intensywnych doznań.
Wysycenie niskie – w ogóle nie czuć bąbelków, nie sposób ich wyczuć. Ale gazowanie szczypie jak w piwie z wysokim wysyceniem. Dziwna sprawa.
W sumie chmiel czuć tylko w bekach i to motzno, aż szczypie w nosie.
Bardzo piękny i bardzo obfity lacing.

Bardzo poprawne, bez szału, Black IPA.
Piwo na plus.
Watro spróbować.

Koszt: 9,00 golda – butelka 500 ml bezzwrotna.

Poniżej garść linków do moich recenzji piw peruńsko-behemothowych, według kolejności degustacji:
– Pierwszy był Behemtoh Sacrum.
– Drugi był Behemoth Bafomet, powtórka w 2020.
– Trzeci był Behemoth Heretyk.
– Czwarty był Behemoth Fenix.
– Piąte było Behemoth Profanum.
– Szóste było Behemoth Walpurgia.
– Siódme było Behemoth Sol Invictus.
– Ósme było Behemoth Triumviratus.
– Dziewiąte było Behemoth Bartzabel.