Marakuja IPA z Browaru Wrężel

Marakuja IPA z Browaru Wrężel
Styl: IPA / American India Pale Ale z marakują
Ekstrakt: 15,5 % wag.
Alkohol: 6,3 % obj.
Goryczka: 50 IBU

Warka ważna do 14.08.2019.
Średnia gęsta ubita pianka. Z góry wygląda jak ubite białko.
Obłędny, mocno chmielowy aromat. Chmiel chwastowo-ostropestowy ocierający się o, o dziwo, przyjemną siarkę. Jest trochę nut żywicznych. Ciut słodki i jeszcze mniej owocowy. Owoców nie sposób zidentyfikować, ale owocowość ma charakter czegoś na pograniczu brzoskwini i moreli. Na pewno nie pachnie ani trochę marakują.
Kolor brzoskwiniowo-pomarańczowy. Lekko przymglone, nieprzezroczyste, bez mętów i wtrąceń.
Po tym czym został porażony nos, smak jest zaskakujący.
W smaku czuć soczyste owoce. A marakuja jest tylko krok przed innymi tropikalnymi owocami.
Słodycz zbliżona do poziomu średniego, od dołu.
Goryczka średnia w dół, krótka, fajna.
Nad wyraz treściwe, gładkie, aksamitne.
Niskie wysycenie pasuje do całości.
Mały koronkowy lacing.

Połączenie chwasto-ostropesto-prawiesiarki z soczysto-słodko-owocowością robi robotę. To co odczuwamy nosem stoi w fajnej kontrze do tego co zapewniają nam kubki smakowe.
Piwo bez ekstremalnych doznań, wodotrysków i fajerwerków. Ale za niespotykany i zaskakujący kolarz smaków i aromatów ląduje w #UrzekłoPiwnyPamiętnik.

Nie tak znowu specjalne marakujowe.
Ale intrygujące, smaczne i pijalne.
Bardzo polecam.

Koszt: 8,60 golda – butelka 500 ml bezzwrotna.

Poniżej mała dygresja, bo podczas picia naszły mnie pewne przemyślenia.

Pan Wrężel to jednak fachowiec jest.
Nie idzie w awangardzie Piwnej Rewolucji, ale podąża za dobrymi trendami.
Jego piwa są zawsze w deklarowanym stylu. Niezależnie od tego czy jest to nieciekawy, czy tam nudny styl, czy też jakiś nowofalowy. Co więcej, w tych fajnych dla mnie, jest niemal w ścisłej topce.
Do tego nie zawodzi powtarzalnością warek, czego brakuje nawet najbardziej: topowym, promowanym, hype’owym browarom. Pod tym względem może nawet zawstydzić pionierów.